پیاز شیشه ای، به کارگردانی رایان جانسون، دومین بازی از دانیل کریگ بنوا بلان است، کارآگاه بدبخت با شخصیت جنوبی که اولین بار در سال 2019 با او آشنا شدیم. چاقوها بیرون. مانند هر فرنچایز معمایی قتل خوب، فیلم دوم ما را با یک گروه کاملاً جدید از شخصیت‌ها آشنا می‌کند، زیرا بنوا به یک معمای کاملاً جدید می‌پردازد. این یکی اکشن را از جنگل های برفی بت های نیوانگلند به ویلایی غرق آفتاب در یونان منتقل می کند. وقتی یک میلیاردر غول فناوری (ادوارد نورتون) گروهی از دوستان قدیمی مرفه را به یک خلوت آخر هفته با موضوع قتل دعوت می کند، این سرگرمی مرگبار به زودی تغییری بسیار واقعی پیدا می کند. دعوت شدگان عبارتند از یک تاجر زن (ژانل مونا)، یک ستاره راست‌گرای توییچ (دیو باوتیستا)، یک دانشمند مشهور (لسلی اودوم جونیور)، یک سناتور آینده (کاترین هان) و البته پرنده هادسون، سوپر مدل تبدیل به کارآفرین
که در پیاز شیشه ای: رمز و راز چاقو، هادسون دارای نمایش کمدی صحنه دزدی، کاریزمای بی دردسر و کاراکترهای استثنایی است. این یک اجرای بی نقص است که یک برند بسیار خاص از سطحی غنی It-girl را میخکوب می کند در حالی که به طور همزمان به یک ظرافت احساسی غیرمنتظره اشاره می کند.
کیت هادسون در نقش بردی، لزلی اودوم جونیور در نقش لیونل و کاترین هان در نقش کلر. جان ویلسون/نتفلیکس © 2022
چه چیزی یک عملکرد را واقعاً نمادین می کند؟ این کلمه، اگرچه بیش از حد به کار رفته است، اما تنها راه توصیف آن چیز فراموش نشدنی و جادویی است که وقتی اتفاق می افتد زمانی که بازیگری، نویسندگی، لباس و نوعی استعداد غیرقابل تعریف همه در کنار هم قرار می گیرند تا شخصیتی را تولید کنند که به نوعی هم جاودانه و هم انقلابی است. فهرست اجراهایی که واقعاً شایسته این برچسب هستند، بسیار کوتاه است. ممکن است افرادی مانند آدری هپبورن در نقش هالی گولایتلی، مریل استریپ در نقش میراندا پریستلی و ویوین لی در نقش اسکارلت اوهارا باشند. بعد از دیدن پیاز شیشه ای، من متقاعد شده ام که یک اجرای نمادین جدید برای اضافه کردن به لیست وجود دارد: کیت هادسون در نقش بردی جی.
این یک قطعه گروه واقعی است. گروه بازیگران مظنون مملو از شخصیت‌های بزرگ و تقریباً کاریکاتور مانند هستند که با اجراهای رنگارنگ و با اکتان بالا تقویت شده‌اند. به عنوان بخشی از یک گروه بزرگتر، پرنده هادسون به ندرت برای مدت طولانی در مرکز اکشن قرار می گیرد – با این وجود، او موفق می شود هر صحنه را مثلاً با یک لاینر کاملاً بی احساس، یک لباس قاتل که در مرزهای مضحک قرار می گیرد، یا انفجاری از صحنه ها بدزدد. کمدی فیزیکی