تقریباً یک قرن بعد، SAG-AFTRA و دیگران برای تقویت قانون اصلی برای محافظت بهتر از دارایی های بازیگران کودک تلاش کردند. در سال 2000، قانون کالیفرنیا تغییر کرد تا اطمینان حاصل شود که هرگونه درآمدی که خردسالان از صنعت سرگرمی به دست میآورند، دارایی آنها بوده و به والدین آنها تعلق ندارد. در کالیفرنیا و بسیاری از ایالت های دیگر، والدین و سرپرستان موظفند 15 درصد از درآمد ناخالص بازیگران کودک را در یک تراست برای استفاده در آینده کنار بگذارند. علاوه بر این، اکثر ایالت ها قوانینی دارند که استخدام بازیگران کودک را تنظیم می کند، با برخی از سخت گیرانه ترین آنها، مانند کالیفرنیا، که تعداد ساعات کار کودک و سایر مقررات را محدود می کند.
او مینویسد، بنابراین، تلاش برای اعمال حمایتهای قانون کوگان برای اینفلوئنسرهای کودکان، «در زمینه رسانههای اجتماعی پرسرعت، که عموماً محدود به واحد خانواده است، تا حد زیادی غیرقابل اجرا خواهد بود». “حمایت مالی بلافاصله از طریق قوانین کوگان امکان پذیر است، اما تنظیم تولید محتوا خود سوالات جدید و چالش برانگیزی را مطرح می کند که ایالت ها را ملزم می کند تا نیازهای خاص صنعت رسانه های اجتماعی را در نظر بگیرند.”
برای مثال، برخی از ایالتها تعیین میکنند که یک کودک چند ساعت میتواند در یک فیلم سینمایی معمولی باشد، که اجرای آن بسیار آسان است. اما زمانی که “مجموعه” خانه خود کودک باشد، اعمال محدودیت ساعت کاری بسیار دشوارتر است. او می نویسد: «حتی اگر ایالت یک محدودیت ساعتی برای کار این کودکان تعیین کند، تنها راه برای اجرای آن قانون نظارت بر خانواده های داخل خانه هایشان خواهد بود، که این امر از سوی دولت تجاوز خواهد کرد».
در نهایت، مسترسون میگوید که معتقد است حداقل باید حمایتهای مالی به سبک کوگان برای محافظت از بچهها اعمال شود. اما او اذعان می کند که مسائل دیگر پیچیده هستند و به قانونگذاران توصیه می کند “به تحقیق و اصلاح مناسب بودن سایر مقررات ادامه دهند.”
مسترسون، با این حال، تصدیق می کند که رفع این مشکل پیچیده است. او میگوید، از این گذشته، حتی تنظیم مقررات برای بازیگران کودک نیز با مجموعهای از قوانین ایالتی که صنعت را تنظیم میکنند، به جای یک دستور فدرال، یک مبارزه بوده است. نظارت بر کودکانی که بیشتر اوقات توسط والدینشان در خانه هایشان فیلم یا عکس می گیرند، حتی پیچیده تر است.
با این حال، او مینویسد که در حال حاضر، بچهها و والدین اکثراً خودشان را تنظیم میکنند: «کودکان ساعتها در روز را صرف تولید محتوای با ارزش به دستور والدین خود میکنند، بدون هیچ گونه حمایت مالی یا شخصی، به غیر از اراده خوبشان. والدین.”
همان طور که مسترسون می نویسد، «برخی از مقررات رایج بازیگری کودک، مانند مقررات مربوط به مجوز کار و شرایط محل کار، اگر غیرممکن نباشد، برای بچه های فلوئنسر سخت است. این به دلیل ماهیت نحوه تولید و فیلمبرداری محتوا است. نه مجموعه ای وجود دارد، نه ساعت کاری، و نه فیلمنامه ای. در عوض، فیلمبرداری خود به خود، در خانه خود، به طور کلی بدون برنامه مشخص است.
با این حال، هیچ یک از این قوانین برای کسب درآمد کودکان از اینترنت اعمال نمی شود. مارینا مسترسون در مقاله ای در سال 2020 در مورد “کودک فلوئنسرز” می نویسد که این یک مشکل است. بررسی حقوق دانشگاه پنسیلوانیا مسترسون می نویسد: «از آنجایی که بچه های بچه هیچ حق قانونی برای این درآمدها یا شرایط کاری امن ندارند، خطر استثمار شدید و فوری است.