ما مانند مادرم، بتی جین، مدبر هستیم، که مادری مجرد بود و دخترانش را به‌عنوان زنانی با هدف و غرور بزرگ می‌کرد که می‌توانستند بایستند. او اغلب برای گذراندن زندگی خود به سختی می‌کشید، مانند ما زن‌ها که گهگاهی راهی برای خروج از هیچ راهی پیدا می‌کرد، اما او همیشه مطمئن بود که ما دقیقاً همان چیزی را داریم که نیاز داریم.
ما مانند تینا ترنر انعطاف پذیر هستیم، که از همه چیزهایی که برایش کار کرده بود، به جز نامش، صرف نظر کرد تا از سوء استفاده رهایی یابد. او از ابتدا شروع کرد و کار خود را به عنوان یک هنرمند راک اند رول بازسازی کرد، ژانری که هیچ زن سیاه پوستی با موفقیت آن را ثبت نکرده بود، تینا ترنر به یکی از تحسین‌شده‌ترین و موفق‌ترین هنرمندان در سراسر جهان تبدیل شد و القایی به راک اند رول را به دست آورد. تالار مشاهیر به شایستگی خودش.
با تشکر از سامانتا بری و کل زرق و برق تیم برای تجلیل از من با یک داستان زیبای جلد زن سال و برای شناسایی من در این راه. این برای من بسیار مهم است که شما انتخاب کرده اید که من را به عنوان افتخاری در میان چنین گروهی از زنان قرار دهید. به همنوعان افتخاری تبریک می گویم. اما من هرگز این جوایز را فقط مربوط به خودم نمی دانم. بسیار مهم است که همه ما را به عنوان یک زن جشن بگیریم.
زمان جالبی برای زن بودن گذشت. گاهی اوقات اینطور به نظر می رسد که هر چقدر هم که جلو آمده ایم، باز هم به اندازه کافی دور نرفته ایم. اما چیزی که به من آرامش و ایمان زیادی می دهد که پیروز خواهیم شد این است که به یاد بیاورم وقتی زنان دور هم جمع می شوند، وقتی ذهن و قلبمان را کنار هم می گذاریم، توقف ناپذیریم. مشارکت‌های ما تاریخ ساز شد، جنبش‌ها را به وجود آورد، صلح و عدالت را به ارمغان آورد و زندگی ما را برای نسل‌ها متحول کرد.
ما مانند روث بادر گینزبرگ که خودش زن زرق و برق سال 2012 بود که یک بار توسط رئیس دانشکده حقوق هاروارد به او گفت که در حال اشغال فضایی است که متعلق به یک مرد است، اصرار داریم. آنجا در یک کلاس 500 نفری مرد. اما او منصرف نشد. او با به دست آوردن کرسی خود در دادگاه عالی ایالات متحده آمریکا، به ادعای رئیس دانشگاه پاسخ داد.
من این افتخار بزرگ، زنان سال را برای دخترم، برونوین، می پذیرم، که هر روز به او یادآوری می کنم که زیبا، شایسته، قوی است و کافی است. با هم، ایستاده ایم. همه ما شجاع و بی باک ایستاده ایم، مصمم، مقاوم، پیگیر و به ویژه در برابر هر کسی که جرأت می کند ما را دست کم بگیرد ایستاده ایم. من شما را تشویق می کنم، و به قول شخصیت من ملکه راموندا، همیشه به آنها نشان دهید که هستید. متشکرم.
ما مانند بسی کلمن نترس هستیم، مانیکوریست در یک آرایشگاه محلی شیکاگو که می‌خواست پرواز یاد بگیرد، اما مدارس پرواز در کشور ما او را رد کردند. او تسلیم نشد. او در عوض زبان فرانسه را یاد گرفت، در یک مدرسه پرواز در فرانسه تحصیل کرد و در سال 1921، اولین خلبان زن سیاه پوست و بومی آمریکایی شد. شجاع بسی، همانطور که شناخته شد، یک تجارت موفق با انجام نمایش های هوایی، در هواپیمای متعلق به خود، در اطراف این کشور، کشوری که سعی داشت رویای او را انکار کند، ایجاد کرد.
میراث این زنان و بسیاری از موارد دیگر چیزی است که وقتی به نظر می رسد که عرشه در برابر من انباشته شده است – علیه ما – من را نگه می دارد. و همین‌طور که امشب اینجا ایستاده‌ام، همه ما را به چالش می‌کشم تا به این فکر کنیم که سهم ما در پیشبرد بشریت چه خواهد بود. برای اطمینان از اینکه نسل های آینده دختران و زنان در جهانی که دارای برابری و برابری است، چه خواهید کرد؟ و وقتی به شما می گویند که نمی توانید، یا نمی خواهید، غیرممکن است، وقتی شک یا ترس شروع به تسخیر روح شما کرد، بگذارید عزم و اراده مانند لحاف در یک شب زمستانی بدن شما را بپوشاند. و به جلو فشار دهید. جهان به شما نیاز دارد، احتمالاً بیش از هر زمان دیگری. دنیا همیشه به ما نیاز داشته است.
ما را مانند رزا پارکس دست کم می گیرند، کسی که به نظر می رسد نرم و ملایم، بی صدا، بی صدا است، کسی که نمی خواهد از خودش دفاع کند، چه رسد به دیگران. اما روزا پارکس در یکی از غروب های دسامبر سال 1955 در مونتگومری آلاباما گفت: «وقتی آن راننده سفیدپوست به سمت ما برگشت… احساس کردم عزمی راسخ بدنم را مانند لحاف در یک شب زمستانی پوشانده است.» امتناع او از واگذاری صندلی خود در اتوبوس در آن روز به طور تاریخی به مبارزه برای حقوق مدنی سیاه پوستان در این کشور و به رسمیت شناختن رزا پارکس به عنوان “مادر جنبش آزادی” کمک کرد.
ما مانند مامی تیل شجاع هستیم، که زندگی اش در سال 1955 زمانی که پسرش، امت، تنها 14 سال داشت، به طرز وحشیانه ای در حین دیدار با خانواده خود در می سی سی پی به قتل رسید، برای همیشه تغییر کرد. تصمیم او برای باز کردن تابوت برای نشان دادن آنچه که مردان بی‌قانون در جیم کرو ساوت با تنها فرزندش انجام دادند، که پسرش را به دلیل سیاهی او شکنجه می‌دادند، مامی را در مسیری غیرمنتظره قرار داد تا یکی از متحول‌کننده‌ترین بازی‌های تاریخ باشد. مبارزان آزادی که دردشان یک ملت را متحد کرد.